آغاز کردن هر صبح با نگاه تو، امید به زندگی عاشقانه دیگری است.
عشق همین لحظه هایی است که در کنار تو سپری می شود و نامش را نمی دانیم.
برای عاشقی کردن هزار بار دیگر به دنیا می آیم و وقت خداحافظی کردنت هزار بار دوباره جان می دهم.
تو عزیزترین من میان عزیزترین ها هستی و همیشه عزیزترین خواهی ماند.
روی شیشه غبار گرفته پنجره، اسم تو را می نویسم و بازدم نفس هایم به آن جان می بخشد.
حتی نمی توانم لحظه ای به این خیال منفور فکر کنم، که زندگی کردن بی تو چه شکلی می تواند داشته باشد.
نمی توانم از نگاه کردن به تو دست بردارم، بس که تابلوی وجودت زیبا و خیال انگیز است.
بی صبرانه در انتظار آن هستم تا تمام باقی عمر را در کنار تو به سر کنم.
تو درخشش خورشید روزهای من و نور آبی رنگ مهتاب شب ها هستی!
تو گنج پیدا و پنهان من هستی و هر روز که می گذرد، بیشتر حلاوت عشق را با تو احساس می کنم.
تو خورشید درخشانی هستی که فروزنده راه من شده و به نبض زندگی ام جرعه جرعه حیات می بخشد.
بدون تو تمام در و دیوار خانه احساس غریبی می کنند و هر سلول وجودم تو را فریاد می زند.
به تو فکر می کنم و گویی هزاران پروانه در این حوالی متولد شده و با این فکر جان گرفته و پرواز می کنند.
به نام خداوندی که انسان را آفرید و عشق را در نهاد او نهاد، تو را دوست دارم.
چشم هایت را برای یک دقیقه ببند و به سیاهی دنیای پشت آن بنگر! این دنیای من بدون توست، به همین تاریکی و پوچی…
تو آن جایی و من اینجا در این فکر که تا چه حد در اشتیاق بار دیگر در کنار تو بودن هستم…
تو می خواهی بدانی من عاشق چه کسی هستم؟ پس کلمه اول جمله ام را دوباره بخوان!
روزهای بی تو همچون کتابی بی صفحه پیش می رود. دوستت دارم و همیشه دوستت خواهم داشت برای آن چه از زندگی در این دنیا و در بهشت خداوند مانده است.
چشمانم را وقتی دوست دارم که تو به آن ها نگاه می کنی و اسمم را زمانی می پسندم که تو آن را صدا می کنی.
عشق شجاعتی می خواهد که آن را در وجود خود جمع کرده و به سرزمین دوست می تازم.
عشق مانند جنگی بزرگ است… شروع آن آسان می نماید، خاتمه دادن به آن سخت و فراموش کردن آن ناممکن…
ذره ذره وجودم دلتنگ توست… دلتنگ نگاهت، دستانت و هوای حضورت…
تو ارزشمندترین دارایی من هستی و من این گنج را در پوششی زرین نگاه خواهم داشت.
عشق شاید کور و نابینا باشد، اما مطمئنا می تواند راهش را در تاریکی پیدا کند.
عشق کور نیست؛ عشق تنها باعث می شود چیزهایی را ببینی که دیگران قادر به دیدن آن
ها نیستند.
در این همه سادگی و پاکیزگی تو، چیزی جادویی می یابم که همیشه مرا میخکوب و مجذوب می سازد.
تو گل سرخ من هستی و من دلاویزترین شعر جهان را در غزل های نگاه تو یافته ام.
تو در دل من گرمای خورشید را تابانده ای و هرگز تا تو را در ل دارم این گرما به سردی نخواهد گرایید.
با صدای خنده های تو، من و دل و هر آن چه شکوفه در جهان است تازه می شویم.
دوستت دارم، زیرا دوست داشتن تو جرقه ای است که تمام سلول های وجودم را به هم اتصالی می دهد و من معنای حیات را دوباره درک می کنم.
تو به زندگی شبیه هستی، به نوشیدن جرعه ای آب در میان دو رویای شیرین و خیال انگیز…
هر دقیقه یک ساعت طول می کشد و هر ساعت یک روز… این است شکل لحظاتی که تو از من دور هستی…
عشق تو مانند گل زودرنجی است که برای تازه نگاه داشتنش باید مانند پروانه دور آن بچرخم. پروانه ات می شوم و پروانه ات می مانم.
قلبی که عشق می ورزد همیشه جوان می ماند.
غم عشق شیرین ترین غم دنیاست و من به جان می خرمش.
عشق من مثل تو زیباست و مثل تو زیبایی ها را دوست دارد.
هر چه گل شقایق در دنیاست، در بوته ای از احساس به شقایق های پریشان چشم های تو تقدیم باد.
من به هفت زبان زنده دنیا دوستت دارم… عمرم اگر کفاف دهد به زبان های از یاد رفته هم دوستت خواهم داشت.
برای شاعر شدن، نیاز به طبع شاعری ندارم، تا زمانی که غزل های سیاهی چشمان تو در این حوالی پرتو می افکند…
عشق رازی است که در سینه حبس کرده ام و با دیدن تو از قفس خود می گریزد.
صدای بال پروانه ها را می شنوی؟ در دل من به هوای دیدن تو بال بال می زنند.
بنگر که چطور دوست داشتن تو، آفتاب را به رگ های یخ زده ن می تاباند و ذره ذره دوباره جان می گیرم.
من از عهد آدم تو را دوست داشته ام و از همان زمان قول آن را به زمین داده ام…
برای آن که به دوست داشتن تو برسم، روزهای گذشته را زندگی که نه، تنها گذرانده ام و متن زندگی از این پس است که جان می گیرد.
تا قیامت عشق تو را در سینه ام حبس می کند، نفس می کشم اما فقط در هوایی که تو حضور داشته باشی…
با نصب برنامه فال قهوه با گوشی خود فال قهوه بگیرید.کافیست از فنجان قهوه عکس بگیرید تا این برنامه به صورت هوشمند اشکال را شناسایی و فال شما را تعبیر کند.
